امروز مصادف است با هفتمین سالگرد خاموشی استاد دکتر لطف الله هنرفر اصفهان شناس و مورخ برجسته اصفهان.

او در عمر نسبتا طولانی خود در راه شناسائی و معرفی تاریخ و آثار تاریخی اصفهان خدمات ارزنده ای انجام داد. یاد او را گرامی می داریم و  زندگینامه این استاد فقید را تقدیم شما می کنیم.  

                

دکتر لطف الله هنرفر در سال 1298 خورشیدی در محله ی شیخ یوسف اصفهان دیده به  جهان گشود . پدرش غلامحسین از پیشه وران متدین محله شیخ یوسف بود و به مرحوم شیخ محمد حسن داورپناه معروف به قاضی عسکر که از روحانیان دانشمند آن عصر بود ارادت می ورزید. مادرش هم زنی متدین و با سواد و اهل ذوق بود و گاهی شعر می گفت که متاسفانه شعری از او به جا نمانده است. 
 تحصیلات ابتدائی را در مدرسه امجدیه و مدرسه نوریه و سپس در دبستان حکیم نظامی سپری کرد . وی  دوره اول متوسطه را در دبیرستان صارمیه گذراند و پس از آن وارد دبیرستان صارمیه شد.
آنگاه در دانشسرای مقدماتی پسران اصفهان ادامه تحصیل داد و پس از اتمام آن راهی تهران شد و در دانشسرای عالی تهران در رشته تاریخ و جغرافیا به تحصیل پرداخت و در خرداد 1320 رتبه اول دانشجویان فارغ اتحصیل دانشسرای عالی را به دست آورد و در دی ماه همان سال مدال درجه یک علمی از وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه را دریافت کرد.و از مهر ماه 1320 در دبیرستان های اصفهان به تدریس پرداخت. در این زمان با محمد جواد مجد زاده صهبا رئیس اداره باستان شناسی اصفهان آشنا شد و تا پایان عمر مجد زاده (سال 1324 ) این دوستی برقرار بود..

 استاد لطف اله هنر فر از سال 1331 تا 1339 خورشیدی ضمن تدریس ، به ریاست اداره باستان شناسی اصفهان منصوب شد و کارنامه درخشانی از فعالیت های خود را به جا گذاشت. وی در مهر ماه 1339 به علت دخل و تصرف های غیر فنی و غیر قانونی که به بهانه آماده سازی برای اقامت ملکه کشور بریتانیا و به دستور مقامات عالی رتبه درکاخ چهلستون صورت می گرفت شخصا به تهران رفته و استعفای خود را تسلیم وزارت فرهنگ نمود.
  وی همزمان به اشتغال در پست ریاست اداره باستان شناسی اصفهان ادامه تحصیل داده و به دریافت درجه کارشناسی ارشد تاریخ دانشگاه تهران نایل شد و در آغاز تیرماه سال 1341 خورشیدی دکترای نخستین دوره تاریخ دانشگاه تهران را با درجه « بسیار خوب » دریافت نمود . او در سال 1346 از اداره آموزش و پرورش به دانشگاه اصفهان منتقل شد و گروه آموزشی تاریخ را در دانشگاه اصفهان پایه گذاری نمود. استاد هنرفر پس از  سال ها خدمت ارزنده به درخواست خود در سال 1358 به افتخار بازنشستگی نایل شد.

گنجینه آثار تاریخی اصفهان



       او پس از بازنشستگی و به دلیل تغییر فضای سیاسی و اجتماعی کشور به انزوا و خانه نشینی خود خواسته تن داد و از حضور در همایش ها و جلسات علمی خودداری کرد و فقط چند سالی به تدریس در دانشگاه هنر اصفهان و دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسکان اصفهان پرداخت . 
 تلاش در جهت حفظ و مرمت آثار تاریخی اصفهان و ضبط کتیبه های تاریخی بنا های تاریخی اصفهان و تکمیل آن ها از شمار خدمات ارزنده او طی سال هاست. دکتر هنرفر عضو اتحادیه انجمن جهانی ایران شناسان و عضو انجمن آثار ملی و شورای حفاظت آثار تاریخی اصفهان بود.

از استاد هنرفر پژوهش ها و جستارهای بسیاری به ویژه درباره شهر تاریخی اصفهان به یادگار مانده است که مشهور ترین آن ها کتاب « گنجینه آثار تاریخی اصفهان » است. این اثر که رساله پایان نامه دوره دکترای استاد هنرفر است در سال 1344 خورشیدی به عنوان برترین کتاب سال برگزیده شد. وی در نگارش این کتاب برای خواندن کتیبه ها ازکسانی چون مرحوم استاد سید مصلح الدین مهدوی مورخ و نویسنده دانشمند و استاد زهره کاشی ساز برجسته اصفهان و مرحوم میر سید علی ابطحی از علمای متبحر اصفهان در ادبیات عرب بهره گرفت. کتاب وی مورد مراجعه فراوان محققان بوده و اطلاعات دست اول این کتاب به غنی شدن تاریخ معماری و شناخت سبک های معماری و هنرمندان خطاط و معمار و گچبر و کاشیساز و حجار و روشن شدن برخی ناشناخته های تاریخ و فرهنگ و اقتصاد ایران کمک زیادی نموده است.
از دیگر آثار ارزشمند دکتر هنرفر درباره اصفهان می توان به کتاب های « از اصفهان دیدن کنید » ، « راهنمای آثار تاریخی اصفهان ، به زبان انگلیسی » و « آشنایی با شهر تاریخی اصفهان »    و " اصفهان " ( کتاب جوانان )    اشاره نمود .
دکتر هنرفر در سال های آخر عمر خود کتابی مفصل و جامع درباره ی اصفهان تالیف نمود و نام آن را " اصفهان شهر تاریخ " نهاد که هنوز چاپ نشده است و حدود 10 جلد می شود.
  وی همچنین مقالات بسیاری درباره تاریخ و آثار تاریخی اصفهان نوشت که در " دانشنامه جهان اسلام " و مجله های " هنر و مردم " و " وقف میراث جاویدان " و " گسترش " و " معارف " و نشریه دانشکده ادبیات اصفهان " به چاپ رسیده است.



    دکتر لطف اله هنرفر  سرانجام درسن 87 سالگی پس از یک دوره بیماری طولانی درروز نهم آذرماه  1385 خورشیدی در بیمارستان الزهرای اصفهان  جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.و پس از تشییع و بدرقه توسط دوستان و شاگردانش  ,  در قطعه نام آوران باغ رضوان اصفهان  به خاک سپرده شد.
File:Honarfar.JPG